JANAT ONALAR OYOG’I OSTIDA OTA ONAMIZNI BORIDA QADIRLAYLIK DUOLARINI OLAYLIK.

Онамни кургани бораман.

Уйкусиз,беором шу кеча,
Уйландим,тулгондим тонггача.
Сунгида туздим бир зур режа,
Онамни кургани бораман.

Дилимда бир ширин эхтирос,
Юзимда табассум ва пардоз.
Бу дамлар согинчли,бирам соз,
Онамни кургани бораман.

Жаннати мевалардан узиб,
Лаганга кулбола ош сузиб,
Дустларга ваьдамни хам бузиб,
Онамни кургани бораман.

Саралаб узумни,олмани,
Илиндим майизни,холвани.
Шу куни дуосин олгани,
Онамни кургани бораман.

Туйиб-туйиб бокиб юзига,
Бошимни куярман куксига.
Севинчдан еш келди кузимга,
Онамни кургани бораман.

Дуоси улуглаб саньатим,
Тоглардек викорли савлатим.
Хазинам,борлигим,давлатим,
Онамни кургани бораман.

«Сен онангни рози қилдингми?!»_

Бунча шодсан, бунчалар хурсанд,
Ёки бахтдан сармаст кулдингми?
Бир саволим сенга биродар,
Сен онангни рози қилдингми?!

Назар қилмай бирор кимсани,
Рақиб билиб барча-барчани,
Ёнимга кел, ростин айт қани,
Сен онангни рози қилдингми?!

Нима? Қайтар? Машина олдинг?
Қават-қават уй-жойлар» солдинг?
Қўй, мақтанма, уятга қолдинг,
Сен онангни рози қилдингми?!

Кўча-куйда ғоздек юрганинг,
Кўз бойлади дунё кўрганинг,
Эҳ оғажон, нима қилганинг,
Сен онангни рози қилдингми?!

Таъна қилиш ниётим йўқ кўп,
Жаннат излаб юрганиг ҳам хўп,
Ҳаж керакми? Онанг пойин ўп,
Дилоромнинг кўнглин билдингми?
Сен онангни рози қилдингми?!

KIM KUYINAR ONAMGA

Ovunchog’m bir keldi deb olamga
Bor bisotim ehson qildim bolamga
Men shunchalik ojizmanmi yo rabim
Onamga kim kuyar axir onamga

Ikki kunlik jononlarni suydim men
Bir bevafo firoqida kuydm men
Nahot vijdonimni aldab qoydm men
Onamga kim kuyar axir onamga

Nuri diydam bir keldi deb olamga
Aytganini paydo qildim bolamga
Men shunchalik ojizmanmi yo rabim
Onamga kim kuyar axir onamga

Bandasiga kuyar ekan hudoyim
Suysa chindan suyar ekan hudoyim
Aytchi menga qo’ynimdagi begoyim
Onamga kim kuyar axir onamga

Agar bir kun kuya olsam onamga
Keksayganda zor bolmayman bolamga…

Bu dunyo ishlarin tugamaydi

Bu dunyo tashvishin tugamaydi
Gohida turasan goh yiqilasan
Gohida yig’laysan goh kulasan
Bu dunyo tashvishin tugamaydi

Yiqilsang hej kuyunma
Tursang hej kerilma
Mol dunyo kelib ketar urunma
Bu dunyo tashvishi tugamaydi

Ota onang qadrin bil ulardir g’animat
Yonida turgin har vaqt
Ishlarim ko’p demagin faqat
Bu dunyo ishlari tugamaydi

Har on bo’lgin hushyora
So’ngra qolma pushaymonda
Ota onang duosin olgin har onda
Bu dunyo tashvishin tugamaydi

Ne qilsangham ozing bilarsan
O’z yo’ling o’zing toparsan
Qolma deymanda g’aflatda
Bu dunyo ishlarin tugamaydi

ОНАМНИ МАККАГА ОЛИБ БОРАМАН

Ишларим юришиб кетса галма-гал,
Камларим, ғамларим бўлса бутун, хал.
Дунёни бир четга қўйиб энг аввал,
Онамни Маккага олиб бораман.

Кафтидан қадоғи кетмаган хамон,
Мен нодон қадрига етмаган хамон.
Мехримга хеч даъво этмаган хамон,
Онамни Маккага олиб бораман.

Қўйганман кўнглимни кўнглига солиб,
Орзуйим ушалмай кетмаса қолиб.
Йўл бўйи ортимга орқалаб олиб,
Онамни Маккага олиб бораман.

Мен ёмон у яхши кўргани хаққи,
Бормасам келиб хол сўргани хаққи.
Жонидан менга жон бергани хаққи,
Онамни Маккага олиб бораман.

Дунёни ортидан кетсам гар йироқ,
Кутгувчим кўз юммай, ўчирмай чироқ.
Юзида ажин лим, сочлари оппоқ,
Онамни Маккага олиб бораман.

Онамдек мехрибон кишим борми, йўқ,
Бўлак ким улчалик менга зорми, йўқ.
Чин дўстим фарзандим, жигар, ёрми, йўқ,
Онамни Маккага олиб бораман.

Фаслнинг фарқи йўқ ёз, кўклам, куз, қиш,
Айтингчи дунёда битганми хеч иш.
Кетиб қабри узра унмасдан қамиш,
Онамни Маккага олиб бораман.

Жилмаяр, кўнглида яширин арзи,
Бўйнимда осиғлиқ фарзандлик қарзи.
Аллохнинг хохиши, мўминлик фарзи,
Онамни Маккага олиб бораман.

Ишларим юришиб кетса галма-гал,
Камларим, ғамларим бўлса бутун, хал.
Дунёни бир четга қўйиб энг аввал.
Онамни Маккага олиб бораман.

Она, соғинсам ҳам бора оламайман

Мен сизни ўйлайман шому саҳарда,
Она, соғинсам ҳам бора оламайман,
Тунлари чароғон шундай шаҳарда
Ҳеч кимга кўнглимни ёра олмайман.

Мен сиз айтгандайин ҳаммани севдим,
Ҳаммага ишондим, мана оқибат:
Ўз дўстим уйига кўмилди севгим,
Кун бўлиб кўксимни куйдирди нафрат.

Бошимдан ўтгани кўкка ҳам аён,
Юлдузлар қиқирлаб кулар оқбадан:
Мен – зангор яйловда олис, бепоён,
Уюридан ажраб қолган қулунман…

Мана, мен кетяпман тош йўлда кўзим,
Қадамим мошинлар йўрғасига мос.
Йиғласам юпатиб ўзимни ўзим,
Пишқириб қўяман тойчоқларга хос.

Ва сизни ўйлайман шому саҳарда,
Она, соғинсам ҳам бора олмасман.
Тунлари чароғон шундай шаҳарда
Ҳеч кимга кўнглимни ёра олмасман…

Ҳа, севги ҳақида. У дилга не зеб,
Куйинманг, не илож қилмаса насиб,
Бахтимга ҳамиша Сиз соғ бўлинг деб,
Соғинган ўғлингиз – Муҳаммад Юсуф.